Tam olarak şimdi, sanki doğum öncesi zamanlara döndüm. Başdöndüren, sersemleten ve muhteşem deneyimleri ile sevgi selinde zaman zaman kaygılı zaman zaman anı yaşayan ama sanırım her zaman yorgun bir 52 ayı geride bıraktık.
Bu kadar süre doğru dürüst bir bilgisayarda yazamamak, ya akıllı telefonun minicik ya da akıllı tahtanın devasa ekranlarından bir şeyler ekleyeyim diye çabaladım. Daha çok yaşadığım ana tanıklık edeyim aman bunu unutmayayım diye hep geriye dönüp eklemeyi, uzun uzun anlatmayı hesap ederek...Bu arada o kadar çoook anı, deneyim, heyecan, bilgi, acı, sancı kaçtı gitti ki. Çünkü bu sürede adeta kişisel günlüklerimde aldığım notlarda bilr 1 gün varsa 1 ay yok yazım.
Oysa ne çok isterdim...Şimdi belki bu yüzden ''Keşkesiz Bir Yaşam İçin'' okuyorum.
Sonra, Ekoloji Öğretmenliği...Neler neler değişti, neler neler gelişti bu konuda da hayatımda. Aslında neredeyde bir Ulaş ve annelik kadar eksikliğini hissettiğim bir aktarım zinciri de bu konu...Döneriz bir gün belki..Çünkü gelecek, içinde geçmişte yaşananlara daha net baktıran gözlük saklı bir hazine sandığı.
Bu yazıya aktaracak çok şey olması ancak saatin 23.00 e gelmeden, arabamın bal kabağına dönmeden hazırlıklarımı tamamlayacak olmamı engellemiyor.
Sadece 52 ayda befor&after fotosu ekleyerek motivasyonumu arttımak istiyorum.Aslında düşündüm de bu motivasyon farklı bir başlığı hak ediyor.
Melatonini küstürme /23.00 ü geçirme:))
1 yorum:
Canım yaaaa okurken "İşte bu !!! İşte Bitkiçayı !!" dedim kendi kendime. Ne büyük bir zevkle okudum bilemezsin. Daha çok yazmalısın kendin için değil :) benim için ( egozim tavan yaptı), ama ben buna değerim benim için yaz :)
Yorum Gönder