Bu yıl ilk kez denediğimiz bir etkinlikti elma şekeri. Başlangıçta, daha önce 2-3 kez deneyip başaramamış olanların 'imkansız' demelerinden etkilendiğimi itiraf etmeliyim.
Ancak ben püf noktasını gözden kaçırdım.
Baştan anlatayım. Elmaları tek tek yıkayıp , dondurma çubuklarını taktım. Fotoğrafta gördüğünüz gibi kimi çocuklar şekerlenmesini beklemeden ağızlarına götürüverdiler. Zor ikna ettim, daha da tatlı olacak tadı dememe ikna ettikten sonra, 2 birim şekere, 1 birim su katıp kaynattığım şerbete batırdım. Püf noktası uzuuun uzuun kaynatmak, kristalleşmesini test edip ( bir parça tabağa vb. yere damlatınca donuyor olmasından anlaşılırmış ) elmalarla buluşturmakmış.
Haliyle bizim şerbetin büyük bir kısmı aktı, yine de kalanı parlak ve tatlı olmasına yetti galiba, bunu yiyenlerin gözlerinden anladım. Bitiren arkadaşının elindekine bakıyordu gözlerini kırpmadan.)
Bir ara yeniden denemeyi düşünüyorum. Bu arada unutmadan yazayım, gıda boyası kullanmadığım için elmalı şekerimiz transparan parıldıyordu. Onlar yerken, yüzlerini izlemekten fotoğraflamayı unutmuşum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder